|
|
DÜŞÜNEN ATAM
Karış karış paylaşılırken ülke,
Ülkesini düşünen biri vardı.
Tutsaklık yaraşmaz diyerek Türk'e,
Bir mayıs sabahı Samsun'a vardı."
Ulus ona, O ulusa inandı.
Ya bağımsızlık dediler, ya ölüm!
Önder oldu ulusa, ulus uyandı.
Sona erdi yıllar süren zulüm.
Asıl savaş şimdi başlıyordu;
İnançlıydı, umut doluydu gazi.
Çağdaş bir ülke düşlüyordu,
Yenilikler yapacaktı bir dizi.
İşe Cumhuriyet'le başlandı,
Laik olmalıydı Türk halkı.
Bu yeni yaşamdan herkes hoşlandı.
İnsanca yaşamak herkesin hakkı.
Öksüzdü Türkçe'm kendi ülkesinde,
Yeni harflerle yeniden canlandı.
Her devriminde ve ilkesinde
Yenilik vardı; ülkem aydınlandı.
"Kadın erkekten ayrı
kalmaz" dedi.
Özgürce çalışmalı her alanda.
"Eğitimsiz, bilimsiz olmaz "dedi.
Yıkılır bu ülke geri kalanda.
İlke; yurtta barış, dünyada
barış.
Savaş bitti, kalkınma zamanıdır.
Hedef; uygar ülkelerle yarış.
Dostluk yarışın en güzel yanıdır.
Halil'im ne söylerse doğru söyler.
Ulusça kurduk çağdaş uygarlığı.
Bey oldu köylü, şehir oldu köyler.
Dünyada duyuldu Türk'ün varlığı.
BAŞA DÖN
AKŞAM SAATLERİ
Hiç sevmem akşam saatlerini,
Güneşin batışı;
Bir dostun ölümü gibi gelir bana.
Umutlarım yanar,
Batan güneşin kızıllığında.
Tükenip sönerler sonra
Koyulaşan karanlığında gecenin.
Ne var ki;
Yaşam sevincim dimdik ayaktadır.
Yeni umutlar üretirim,
Bir bir salarım onları gökyüzüne.
Doğan güneşin ışıklarına takılırlar.
Aydınlatırlar umutsuz gönülleri.
Yeni dostlar edinirim,
Vefalı dostlar çoğunlukla
Onlar umutla dolarlar,
Ben mutlulukla.
BAŞA DÖN
EL YORDAMIYLA ÖĞRENDİK
Bize sevmeyi öğretmediler.
Sevgi sözcüklerinden önce
Korkunun adlarını öğrendik.
Korkutulduk hep,
Sevilmenim en gerekli olduğu anlarda.
Şimdi korkunun izleridir,
Yüreklerimizdeki bu kara lekeler.
El yordamıyla öğrendik;
Sevmeyi, sevilmeyi.
Bu yüzden yanlışlarımız çok oldu.
Ellerimizle yeşerttiğimiz
Sevgi fidanları çoğu kez yok oldu.
Kimimiz yıkıldık,
Tutsak olduk korkulara.
Kimimiz sevgimize dört elle sarıldık,
Paylaşarak çoğalttık sevgimizi.
Sevgiyle aydınlattık gönüllerimizi.
Şimdi sevmeyi sürdüreceğiz,
Korkunun izleri silininceye kadar.
Sevmenin korkudan
önemli olduğu bilininceye kadar.
BAŞA DÖN
BİLİNMİYOR
Ömür denen yolun şu yokuşları,
Hep çıkılıyor da hiç inilmiyor.
Yaşarken baharı, yazı, kışları
Gençlikte değeri hiç bilinmiyor.
Özlemle yanılır ayrı düşünce,
Anılar fışkırır biraz eşince,
Yıllar sonra iki el birleşince,
Sevgiler canlanır hiç silinmiyor.
BAŞA DÖN
UZAKLAR
Hep ilgimi çekmiştir
uzaklar,
Uzaklarda bambaşka dünyalar var.
Görmediğim yerlerde,
Bilmediğim insanlar
Kendi yaşam öykülerini yazarlar.
onların da uzakları vardır.
Kim bilir nerelerde?
Ama uzaklar uzaktayken çekicidir.
Yakınlaştıkça tanıdık, bildik olurlar.
Bizim buralara benzerler.
Ben buraları çok seviyorum.
Oysa hep uzakları yakın etmek
Buralardan çekip gitmek isterdim.
Ama anladım ki şimdi,
Uzakları görmenim heyecanı
kendine çekse de insanı
Asıl heyecan;
Doğru yerde
Doğru yaşamaktır zamanı.
BAŞA DÖN
| |
